اخبار ایران و تحلیل‌های پیرامون آن بطور مستمر در رسانه‌های خارجی - اعم از غربی و منطقه‌ای - منعکس می‌شود. نگاهی به موضوعات پرداخته شده درباره ایران می‌تواند تصویری کلی از نقاط تمرکز این رسانه‌ها در داخل و نحوه انعکاس و جهت‌دهی آن به فضای افکار عمومی در کشورهای خود و جهان ارائه دهد.

پیشنهاد ایران برای انتقال 3000 مگاوات برق به پاکستان

به گزارش روزنامه پاکستان آبزرور، ایران پیشنهاد انتقال 3000 مگاوات برق به پاکستان را به قیمت پایین‌تر مطرح کرده است. دولت ایران در نامه‌ای به شرکت ملی انتقال و توزیع پاکستان از مقامات این کشور دعوت کرده است تا در سفری به ایران درباره این موضوع مذاکره کنند. در این نامه ایران آمادگی خود را برای ارسال 3000 مگاوات برق علاوه بر توافقات قبلی اعلام داشته است. در این نامه پیشنهاد شده است تا در این سفر درباره تمدید قراردادهای 100 مگاواتی در سال 2007 و 1000 مگاواتی در سال 2012 بحث و تبادل نظر شود.

پاکستان در حال حاضر پیشنهاداتی نیز از چین و آسیای مرکزی دارد. اما به گفته مقامات پاکستانی ریسکهای امنیتی و شرایط عوامل محیطی نامساعد این پیشنهادات را تقریباً غیرممکن ساخته است. بعلاوه، گزینه ایران همچنان ارزان‌ترین، سریع‌ترین و بی‌دردسرترین است.

ایران را محدود کنید و برنده شوید

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به بررسی پرونده هسته‌ای ایران پرداخته و می‌نویسد: با نزدیک شدن به پایان مهلت مذاکرت هسته‌ای با ایران، دو گروه در مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند. گروه موافق محدودسازی در جاده غنی‌سازی محدود توسط ایران گام برداشته و گروه دوم موافق برچیدن برنامه هسته‌ای ایران بوده و همچنان بر این مساله تاکید دارند که هر توافقی، بد می‌باشد.

دولت اوباما که مشغول مذاکره با ایران است جزو راستین گروه اول محسوب می‌شوند. آنها بدنبال قرارداد قوی هستند که شامل راستی‌آزمایی‌های دقیقی می‌شود. اما، بنیامین نتانیاهو بعنوان رهبر گروه دوم از حمایت کنگره تحت کنترل جمهوری‌خواهان برخوردار است.

اما طرفداران برچیدن برنامه هسته‌ای ایران در اشتباه بزرگی هستند. ایران چرخه سوخت را بطور کامل یاد گرفته است. این مساله ممکن است که غم‌انگیز باشد، اما واقعیت است. این مساله قبل از روی کارآمدن دولت اوباما رخ داد. تهران کاملاً بر فناوری غنی‌سازی اشراف دارد. هزاران سانتریفیوژ در این کشور مشغول بکار هستند. در این شراط برچیدن چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ شما نمی‌توانید با بمباران دانش فرد را نابود کنید. اما، این همان چیزی است که طرفداران برچیدن اعلام می‌کنند.

درحقیقت، گروه دوم بدنبال وخیم‌شدن اوضاع و درنتیجه جنگ با ایران هستند. آنها اعضاء گروه جنگ‌طلبان هستند. ایران به عنوان کشوری که معاهده منع تکثیر هسته‌ای را امضاء کرده است بصورت داوطلبانه برنامه هسته‌ای که نشان غرور ملی کشور و حقش است را کنار نمی‌گذارد.

طرفداران نظریه برچیدن می‌گویند که با افزایش تحریمها باید ایران را به زانو درآورند. اما آنها در اشتباهند چراکه اگرچه تحریمها به این کشور آسیب رسانده است، اما ایران به تحریمها عادت کرده است. پس باید به ایران حمله نظامی کرد. اما، حتی خوشبینانه‌ترین ارزیابی‌ها هم بر این مساله تاکید دارند که بمباران تاسیسات هسته‌ای این کشور تنها چند سال برنامه هسته‌ای ایران را عقب می‌اندازد. پس تنها گزینه مذاکره و دستیابی به توافقی است که بتواند معضل 15 ساله هسته‌ای ایران را برای همیشه فیصله دهد.

تنها چیزی که از توانمندی هسته‌ای ایران ترسناک‌تر است

پایگاه نشنال اینترست در تحلیل حضور حماسی مردم ایران در راهپیمایی روز 22 بهمن می‌نویسد: انکار توانمندی هسته‌ای ایران تنها شامل محدودسازی برنامه هسته‌ای این کشور نمی‌شود. بلکه این راهبرد بخشی از تلاش ایدئولوژیکی وسیع‌تری است که این کشور به نسبت آمریکا خیلی جدتر به آن نگاه می‌کند.

چند روز پیش ایران 36 سالگرد پیروزی انقلاب را جشن گرفت. در سخنرانی‌ها، راهپیمایی‌ها و تلویزیون دولتی ایران، تهران با مرور روزهای سقوط شاه بر حقانیت شیعه و نابودی دشمنان ایران از جمله آمریکا و رژیم صهیونیستی تاکید کرد. این جشن به ما یادآور می‌شود ایران تنها یک رقیب بزرگ در خاورمیانه با رویای برتری منطقه‌ای نیست. بلکه ایران کشوری انقلابی است که بدنبال تغییر نقشه منطقه و سیستم اعتقادی جهان است.

ایران به اصول انتقلابی خود متعهد است. امروزه، ایران در ترویج ایدئولوژی خود در عراق و افغانستان بسیار فعال است. گروهای هم‌پیمان ایران در لبنان و فلسطین بسیار فعال هستند. در یمن نیز حوثی‌های طرفدار ایران زمام امور این کشور بدست گرفته اند. این به معنای در جریان بودن انقلاب است. ایران تنها بدنبال افزایش تاثیرگذاری خود در منطقه نیست. بلکه، در تلاش است تا آرمانهای اسلامی امام خمینی (ره) را به خارج از مرزهای خود صادر نماید. اما آمریکا از راه‌انداختن جنگ عقاید با ایران تنفر دارد. با توجه به حساسیتهایی که اوباما درباره اسلام دارد، تمام تلاش دولت وی صرف دستیابی به ثبات جهانی شده است.

نویسنده این مقاله در ادامه ادعا می‌کند: ایران به توانمندی هسته‌ای تنها به عنوان نیرویی برای حفظ حکومت اسلامی نگاه نمی‌کند. بلکه می‌خواهد از آن برای گسترش انقلاب استفاده کند. زمانیکه ایران می‌تواند از قدرت خود در دیگر کشورها استفاده کند، می‌تواند عقاید خود را به خارج از مرز نیز صادر نماید. تمرکز تنها بر بعد هسته‌ای تهدید ایران اشتباه است چراکه درگیری ایدئولوژیکی ریشه تمامی مشکلات است. زمانیکه مردم یک کشور شعار مرگ بر امریکا سر می‌دهند باید باور کنیم که آنها به این شعار اعتقاد دارند.

محور ایران-روسیه؟ برخی چندان مطمئن نیستند

پایگاه نشنال اینترست در گزارش دیگری به تحلیل تحولات اخیر در روابط تهران و مسکو پرداخته و می‌نویسد: ملاقات اخیر سرگی شویگو وزیر دفاع روسیه از تهران از این جهت قابل توجه است که در 15 سال گذشته این اولین باری است که وزیر دفاع روسیه به این کشور سفر می‌کند.

این سفر گمانه‌زنی‌هایی درباره روابط نزدیک تهران-مسکو ایجاد کرد. اما هنوز خیلی زود است که این سفر را نشانه تغییر راهبردی در روابط ایران و روسیه بدانیم. هر دو کشور معتقدند که همکاری امنیتی و اقتصادی می تواند در شرایط کنونی به سود دو طرف باشد. اما همه افراد در تهران به این مساله که مسکو کلید مشکلات کشور است یا اینکه مسکو به رویکرد جدید خود در قبال ایران پایبند بماند اعتقاد چندانی ندارند.

با روبه وخاومت گراییدن روابط مسکو با غرب بر سر منطقه کریمه، تهران با علاقه فراوانی این موضع را دنبال می‌کرد. برخی تندرویان مخالف غرب در تهران  معتقد هستند که بریدن روسیه از غرب می‌تواند فرصتی برای ایران باشد تا روابط راهبردی خود را با ولادیمیر پوتین گسترش دهد. اما تا کنون هیچ‌کس در تهران نقشه راهی برای رسیدن به این هدف ترسیم نکرده است. بنظر می‌رسد گفتگوهای دو کشور تا کنون تنها حول قراردادهای دوجانبه تجاری می‌چرخد که طبق آنها ایران نفت خود را با کالا، خدمات و سرمایه‌گذاری روسیه معاوضه می‌کند.
چند وقت پیش دکتر ولایتی در سفری به مسکو به عنوان نماینده ویژه حسن روحانی دیداری با ولادیمیر پوتین داشت. انتخاب ولایتی برای این سفر از این جهت مهم می‌باشد که نشان‌دهنده تصمیم جدی ایران  و رهبر این کشور برای همکاری با کرملین است. به قولی دیگر، این سفر می‌تواند نویددهنده تغییرات چشمگیری در روابط دو کشور باشد.

اما افراد بدبین با توجه به تاریخچه پر از مشکل روابط بین دو کشور همچنان درباره آینده روابط تردید دارند. این افراد امید چندانی به روسیه برای کمک به افزایش قیمت نفت ندارند. اگرچه گروهی در تهران از دکترین دفاعی جدید روسیه که در آن ناتو را دشمن اصلی یاد می‌کند با شور و شوق یاد می‌کنند، اما صحبتهای اخیر سرگی ایوانف در سفر وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی به مسکو تردیدهای ایرانیها را درباره آینده روابط با کرملین افزایش داده است. ایوانف در این ملاقات گفت: نباید کاری کنیم که توافقنامه هسته‌ای با ایران باعث از بین بردن امنیت رژیم صهیونیستی شود.

اکثر ایرانی‌ها درباره پرونده هسته‌ای ایران نیز معتقدند که مسکو بیشتر ار نظرات دیگر هم‌پیمانان خود در گروه 5+1 حمایت می‌کند. آنها معتقدند که مسکو از ایران به عنوان برگ برنده در راوبط دوجانبه با آمریکا استفاده می‌کند.

نویسنده این مقاله در پایان نتیجه‌گیری می‌کند: دو عامل در آینده روابط روسیه- ایران می‌تواند تاثیر تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. نخست، افزایش شکاف بین روسیه و غرب بر سر بحران اوکراین ادامه یابد و باعث گردد ولادیمیر پوتین کشورهای دیگری نظیر ایران را به عنوان گزینه‌های هم‌پیمان خود در نظر گیرد. و دوم، شکست مذاکرات بین ایران و گروه 5+1 آتش تندرویان ایران را تندتر خواهد کرد و آنها که همیشه به توانایی روحانی در حل این مشکل بدبین بوده‌اند حال می‌توانند آینده راهبردی ایران را به خواسته‌های روسیه گره بزنند.

ایران بدنبال بهینه‌سازی تسلیحات هدایت‌شونده لیزری

پایگاه اسپوتنیک به نقل از امیر حسن شاه‌صفی فرمانده نیروی هوایی ارتش می‌نویسد: ایران درحال بهینه‌سازی سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته دارای قابلیت هدایت شدن و همچنین درحال ساخت نسل جدیدی از موشکها می‌باشد.

وی گفت: نیروی هوایی توانایی ساخت تجهیزات رزمی، تعمیرات اساسی انواع مختلف هواپیما و تولید انواع تسلیحات با لیزر هدایت‌شونده را دارا می‌باشد.

صدای محافظه‌کاران در کاخ سفید پیچیده است

به گزارش مجله فرانت‌پیج، تا حالا دیگر باید برای همه مشخص شده باشد که باراک اوباما نه تنها بدنبال گزینه نظامی برای متوقف‌ساختن برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه تحریمهای اقتصادی را نیز علیه این کشور بکار نخواهد برد. در برابر جمهوری اسلامی سه گزینه وجود دراد که اوباما دو گزینه را مسدود کرده است.

گزینه اول شامل رویکردی سه جانبه می‌شود که دیپلماسی به همراه تحریمهای فلج‌کننده و تهدید باورپذیر برای استفاده از زور را در بر می‌گیرد. این گزینه مورد علاقه هر دو حزب بزرگ آمریکا و بسیاری از تحلیگران سرشناس سیاسی است.

گزینه دوم شامل استفاده سریع از ابزار نظامی برای تخریب وسیع برنامه هسته‌ای ایران است. کسی شکی ندارد که آمریکا به تنهایی یا با کمک رژیم صهیونیستی قادر به انجام این کار است. گروهی از تندوها معتقدند که این اقدام نشان‌دهنده سیاست خارجی مسئولانه است.

در طرف مقابل گزینه سوم قرار دارد که شامل  دلجویی از تهران است و این همان روش مورد علاقه دولت باراک اوباما است. عدم واکنش کاخ سفید به اقدامات هسته‌ای ایران به وضوح نشان می‌دهد که دیگر دولت آمریکا بدنبال حذف توانمندی هسته‌ای ایران نیست. توافقنامه محتمل نهایی به ایران اجازه خواهد داد تا سانتریفیوژها و تاسیسات حیاتی خود را برای تولید سوخت هسته‌ای را همچنان داشته باشد.

نویسنده این مقاله در انتها با تهدید خواندن برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران برای غرب، آمریکا و کشورهای منطقه از حمله رژیم صهیونیستی  به تاسیسات ایران به عنوان تنها راهکار برچیدن این توانمندی یاد کرده و می‌نویسد: حتی اگر اوباما موفق به امضاء توافق نهایی با ایران شود، کار سختی برای راضی کردن کنگره و حتی هم‌حزبی‌های خود برای اجرای این توفقنامه خواهد داشت.