ابوعلی سیمجور مورخ ایرانی در کتاب تاریخ خود به این موضوع می پردازد، او می گوید که عده ای از ایرانیان مقیم کوفه بعد از این که اطلاع حاصل کردند که حسین ابن علی علیه السلام به کوفه نزدیک شده قصد ورود به کوفه و پیوستن به کاروان آنها را داشتند، ولی حاکم عراقین مانع از این گردید که آنان وارد کوفه گردند، لذا تصمیم گرفتند که هر طور شده خود را به حسین علیه السلام برسانند و بگویند که آماده هستند از او پیروی نمایند و در رکاب او باشند، آنها از کوفه خارج شدند و به قادسیه واقع در غرب کوفه رفتند و در آنجا اطلاع حاصل کردند که حسین علیه السلام  راه شمال را پیش گرفته است ایرانیانِ طرفداران حسین علیه السلام کاروان او را تعقیب کردند تا اینکه به کربلا رسیدند و در آنجا به اردوگاه عمربن سعد برخوردند، آنها که راه را مسدود دیدند در صدد بر آمدند اردوگاه را دور بزنند اما به هر طرف که رفتند به اردوگاه سربازان کوفی برخوردند و نمی توانستند خود را به حسین علیه السلام برسانند، کسی که نسبت به آنها سِمًتِ برتری داشت و دیگران از وی حرف شنوی داشتند گفت، ما برای اینکه خود را به حسین علیه السلام برسانیم باید اینطور جلوه بدهیم که آماده‌ایم به سپاه عمر بن سعد ملحق شویم و وقتی به آن سپاه ملحق شدیم، کسی جلوی ما را نخواهد گرفت و خواهیم توانست که خود را به حسین علیه السلام برسانیم به این ترتیب آنها توانستند وارد سپاه عمربن سعد شوند و چون سربازان آنها را از خود دانستند و تصور کردند که آمده‌اند تا با کسی که بر خلیفه خروج کرده بجنگند، از آنها ممانعت نکردند و آنها توانستند خود را به حسین برسانند و رهبر آنها (شخصی بود بنام برویج که تلفظ نام پرویز است) به حسین علیه السلام گفت ما آماده ایم که به دعوت او پاسخ مثبت بدهیم حسین علیه السلام گفت، شما چگونه توانستید خود را به اینجا برسانید، آنها جواب دادند که چگونه خود را از طرفداران عمر بن سعد معرفی کردند و سربازان آنان را آزاد گذاشته اند که به هر جا که می خواهند بروند و پس از اینکه سربازان خوابیدند آنها به راه افتادند و خود را به کاروان او رساندند، حسین علیه السلام به آنها گفت، آیا میدانید عمر بن سعد فقط تا فردا صبح به من برای متارکه جنگ مهلت داده؟ و بامداد فردا به من حمله خواهد کرد؟ ایرانیان گفتند که ما از این موضوع اطلاع نداریم، حسین علیه السلام گفت، پس بدانید که من و کسانی که نسبت به من وفادار مانده‌اند فردا به قتل خواهیم رسید و شما از راهی که آمده اید برگردید تا اینکه کشته نشوید، ایرانیان گفتند، ما نزد تو نیامده ایم تا اینکه تو را ترک کنیم و فردا به حمایت تو خواهیم جنگید، حسین علیه السلام گفت ولی کشته خواهید شد، آنها گفتند کشته شدن در راه تو برای ما سعادت است، حسین علیه السلام گفت، اگر شما بامن بمانید و بجنگید و کشته شوید، در راه خدا کشته می شوید نه در راه من، زیرا من در راه خدا کشته خواهم شد، ایرانیان گفتند ما هم در راه خدا کشته می شویم
به این ترتیب 30 مرد ایرانی در کربلا ماندند و روز بعد در جنگ شرکت کردند و همگی در راه خدا به شهادت رسیدند.
منبع:
 بر گرفته از کتاب امام حسین(ع) و ایران نوشته کورت فریشلر