خبر ولادتش که به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه‏ ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏ ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.

سید جوانان اهل بهشت، ریحانه ‏ی باغ رسالت، یکی از دو گوشواره‏ی عرش خدا، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسین(ع) در سوم شعبانِ سال چهارم هجری در مدینه‏ی منوره به دنیا آمد. ابوعبداللَّه، کنیه و سید شباب اهل الجنه، سبط النبی، مبارک و سیدالشهدا از القاب آن حضرت می‏باشند.

اخبار و احادیث گوناگون در فضایل و مناقب آن بزرگوار از شیعه و سنی فوق تواتر است. نام آن حضرت، زینت بخشِ تاریخ انسانیت و قیام او سرخط و الگوی قیام‏ها و نهضت‏های جهان است. آموزشگاه فداکاری را او یگانه آموزگار است و دانشگاه شهامت و شهادت را او یکتا استاد. پیامبر اکرم درباره‏ی نواده‏ی گرامی خویش فرموده است:حسین را در دل‏های مؤمنان، محبتی ژرف و پنهان است و او دری از درهای بهشت می‏باشد. سوگند به آن که جانم به دست اوست که حسین در آسمان‏ها، بیش از روی زمین به عظمت یاد می‏شود و او زیور آسمان و زمین است.