به گزاش ایسنا، فاطمه ولی‌پور در یادداشتی می‌نویسد: نباید انتظار داشته باشیم که با گناه از جمله عمل نکردن به واجبات، تعهدات و تکالیف، رحمت خداوند شامل حال ما شود هر چند خداوند حتی به ذره‌ای از اعمال نیک انسان پاداش می‌دهد. انسان همیشه به رحمت خداوند امیدوار است اما اگر این امیدواری را با گام برداشتن در راه درست ترکیب کند رحمت خداوند بی‌انتها خواهد بود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (132) وَسَارِعُوا إِلَی? مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ (133) «و خدا و رسول را اطاعت کنید، شاید مورد رحمت قرار گیرید (132)  و به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنایش [به وسعتِ] آسمان‌ها و زمین است بشتابید؛ بهشتی که برای پرهیزکاران آماده شده است؛ (133)
سوره مبارکه آل عمران آیه 132 و 133

آیات ذکر شده می‌گوید عمل کنید، اطاعت کنید شاید مورد رحمت پروردگار قرار بگیرید. رحمت خدا آن وقتی است که انسان‌ها در در قالب یک فرد،گروه و در ابعاد گسترده‌تر، یک ملت به مسئولیت‌هایش در قبال خداوند عمل کند.

تفاوت برداشت عامیانه و عالمانه از معنای رحمت الهی
در پندار عامیانه، رحمت الهی جایگزین عمل به تکلیف است، اما در بیان قرآن، رحمت الهی پیامد و نتیجه عمل به تکلیف و اطاعت از خداست. رحمت خدا آن وقتی است که یک ملتی به مسئولیتش عمل کند. خدا وقتی به مردمی رحم می‌کند که او را اطاعت کنند، تکالیف خود را انجام بدهند. قرآن تصریح می‌فرماید: رحمت الهی بی‌نهایت است، اما شرط بهره‌وری از آن، تقوا، انجام واجبات مالی و ایمان است. بنابراین کسانی که از رحمت الهی بی‌بهره‌اند، گرفتار یکی از این سه آسیب هستند: فقدان تقوا، فقدان طاعات مالی و فقدان باور صحیح به غیب: «...وَ رَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِنَا یُؤْمِنُونَ»(اعراف: 156)
 از طرفی هم خداوند متعال در قرآن کریم، به دفعات از رحمت و مغفرت خویش نسبت به بندگانش سخن گفته است؛ مثل این آیه که می‌فرماید: «نَبِّئْ عِبادی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحیمُ؛ به بندگانم خبر ده که یقیناً من [نسبت به مؤمنان‏] بسیار آمرزنده و مهربانم». شرط بهره ‌مندی از رحمت و مغفرت، تقوا  و  قرار گرفتن در زمره بندگی اوست.

ماه رمضان،ماه رحمت ومغفرت

این مغفرت در ماه مبارک رمضان به اوج خود می‌رسد، چنانچه رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند:

شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ شَهْرٌ یُضَاعِفُ‏ اللَّهُ‏ فِیهِ‏ الْحَسَنَاتِ‏ وَ یَمْحُو فِیهِ‏ السَّیِّئَاتِ‏ وَ هُوَ شَهْرُ الْبَرَکَةِ وَ هُوَ شَهْرُ الْإِنَابَةِ وَ هُوَ شَهْرُ التَّوْبَةِ وَ هُوَ شَهْرُ الْمَغْفِرَةِ وَ هُوَ شَهْرُ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّة.

ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهی است که خداوند در آن حسنات را می‏افزاید و گناهان را پاک می‌کند و آن ماه برکت است و ماه بازگشت به سوی خداوند به وسیله توبه است و ماه بخشش و ماه آزاد شدن از آتش و رستگاری به وسیله رفتن به بهشت است.