هر سال نزدیک به محرم عده ای با راه اندازی شایعات  شبهه هایی در زمینه نقد و به چالش کشیدن لباس سیاه و مشکی پوشی در فضای مجازی هجمه هایی به راه می اندازند ، حتی افرادی نیز هستند که با آوردن روایاتی در مذمت لباس سیاه آن را لباس عباسیان و دوزخیان می دانند و مطرح می کنند که از سوی پیامبر اسلام(ص) لباس سفید تنها تأکید شده است.

شیعیان هر سال در ایام محرم و صفر به خاطر شهادت امام حسین(ع) سید و سالار شهدا و یارانشان و نشان دادن حزن و اندوه نسبت به این ظلم به امام شیعیان لباس مشکی تن می کنند و محلاتشان را سیاه می بندند، کما اینکه همه ما ایرانیان از دوران باستان هم با از دست دادن عزیزانمان لباس سفید به تن نمی کردیم و یا به دلیل احترام گذاشتن به خانواده عزیز از دست داده تا چهل روز مشکی بر تن داریم.

خانواده ها در این ایام که می خواهند منازل و محلاتشان را مزین به پارچه های مشکی عزاداری حسینی کنند، می بایست برای فرزندانشان این را توضیح دهند که این سیاه پوشی و سیاهه زنی به دلیل از دست دادن امام شیعیان است که با قیامش باعث زنده نگه داشتن دین اسلام شد، درحالیکه اگر این کارهای سمبلیک را انجام ندهیم ممکن است در سیاهه های تاریخی عزاداری شهدای کربلا و فرزند پیامبر(ص) گم شود.

از قدیم الایام نزدیک به ماه محرم که می شدیم، پدرها و پدربزرگ هایمان سیاه پوشی را و خود را برای مراسم عزاداری سرور و سالار شهدا امام حسین (ع) آماده می کردند، همین زنده نگه داشتن آداب و رسوم باعث شد که سوگواری سیدالشهدا(ع) به فراموشی سپرده نشود و باعث تعجب دیگر ادیان باشد که چطور بعد از 1400 سال هنوز فرزند پیامبر(ص) و خونخواهی از او که خونخواهی مظلوم از ظالم است، پابرجا است.

یکی از مهمترین وظایف والدین در منازل، روحانیون، مبلغان و مداحان در مساجد و تکایا این روزها این است که این فلسفه را به جوانترها توضیح دهند تا آنها هم جذب افکار انحرافی نشوند.

*لباس سیاه نماد عزاداری و ماتم در شاهنامه فردوسی

سنت سیاه پوشی یک سابقه طولانی چون عمر بشر دارد و در فرهنگ ایرانیان باستان، یونان و اعراب قدیم هم این سنت برای عزاداری وجود داشته است. حتی ما در شاهنامه فردوسی می بینیم که جامه سیاه، نماد غم و اندوه و ماتم است. در روایات داریم که امام باقر (ع) فرمود: زنان بنی هاشم در سوگ ابا عبد الله(ع) جامه سیاه بر تن کردند، زمانی که امام حسین بن علی(ع) به شهادت رسید، زنان بنی هاشم لباس های سیاه و جامه های خشن مویین پوشیدند و از گرما و سرما شکایت نمی‌کردند.

بنابراین اگر پیامبر خدا(ص) به پوشیدن لباس سفید تأکید می کردند، به این معنی نیست که غیر از حالت عادی هم سیاه پوشی وجود نداشته باشد، بهرحال سیاه پوشی در شهادت حضرت حمزه و جعفر طیار در تاریخ، سیاه پوشی حضرت زهرا(س) در سوگ پدر، امام حسن(ع) در شهادت علی(ع) و سیاه پوشی بانوان خاندان رسالت در شام و مدینه در شهادت امام حسین(ع) در تاریخ ثبت شده است.

در میان منابع شیعی «محاسن برقی» ج دوم، صفحه 420 و «وسائل الشیعه» ج سوم ، صفحه 238 آمده که نخستین کسانی برای اباعبدالله (ع) سیاه پوشیدند، زنان بنی هاشم بودند که اقامه عزا کردند و حتی امام سجاد(ع) برای عزاداری آنها غذا فراهم کرد. پس این عزاداری یک عزاداری معمولی نیست کما اینکه ما برای یک عزای معمولی در دوست و آشنایمان هم سیاه می پوشیم چه رسد به عزادرای سیدالشهدا(ع) که بخشی از فرهنگ ما است. ادامه مطلب...

حجت الاسلام و المسلمین معین شرافتی سخنران و کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، مطرح کرد: با کمی سیر در تاریخ عاشورای سال 61 هجری قمری مشاهده می‌کنیم از خیل کثیر امت اسلامی و افرادی که خود را مسلمان می‌دانستند، تنها عده کمی خود را متصل به امام زمان خویش کردند و به یاری او شتافتند و به فیض سعادت نائل شدند. اباعبدالله الحسین (ع) از آغاز حرکت و قیام آغوش خویش را باز کردند و از افراد مختلف حتی با عقائد گوناگون دعوت می‌کنند تا به او بپیوندند این را می‌توان در نامه به عبیدالله بن حر تا دعوت از زهیر بن قین و وهب نصرانی یا عمرو بن قیس مشاهده کرد.

وی ادامه داد: البته از بین این دعوت‌ها تنها جناب وهب و زهیر پاسخ مثبت به امام دادند و او را یاری کردند، در این میان حتی امام حسین (ع) در روز عاشورا نیز دست از دعوت به هدایت بر نداشتند و از آغاز جنگ تا لحظاتی قبل از شهادت به نوعی که لشکریان بشنوند اقدام به دعوت کرده است. در تاریخ ذکر شده که امام در آغاز نبرد فرمودند «آیا دادرسى نیست که براى رضاى خدا به داد ما برسد؟ آیا دفاع‌کننده‌اى نیست که از حریم رسول خدا (ص) دفاع کند؟». حال سوال اینجاست که چرا تنها عده کمی به این دعوت‌های متعدد پاسخ مثبت دادند؟، چه مانع‌هایی باعث عدم اجابت، ولی خدا شد؟ و عوامل یزیدی شدن یا یزیدی ماندن چیست؟

این کارشناس مذهبی ادامه داد: در پاسخ به سوال فوق باید گفت یک عامل ریشه‌ای این مسئله عدم وجود ایمان حقیقی و کامل است. ایمانی که تمام دلبستگی‌های مادی و دنیوی را کنار بزند تا فرد بتواند مسیر حمایت از حجت خدا را انتخاب کرده و به یاری او بشتابد حتی اگر آخر کارش به شهادت ختم شود. اتفاقاً امام حسین (ع) نیز از همان ابتدا دنبال چنین افرادی بود. حضرت در لحظات ترک مکه مکرمه اینگونه اعلام داشتند «هر کس می‌خواهد جانش را در راه ما تقدیم کند و در لقای خداوند وطن گزیند، با ما همراه شود». ادامه مطلب...

امام سجاد علیه‌السلام فرمود روز عاشورا پدرم حسین در حالی که خونش جوش می‌زد، مرا به سینه چسبانید و این دعا را گفت.

به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، دعا یکی از ابزارهای مواجهه با مسائل مختلف زندگی است؛ چه آن کس که طالب رشد و پیشرفت معنویت است و چه آنکه طالب رفع سایر نیازمندی‌های خود؛ چرا که دعا و نیایش از بهترین ابزارهای ارتباط روح انسان با خداوند متعال است.  این عمل به قدری اهمیت دارد که خداوند در آیاتی از قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم انسان‌ها را دعوت به انجام آن کرده است؛ به عنوان نمونه در بخشی از آیه60 سوره غافر می‌فرماید: «وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم.» از جمله آثار دعا، دفع بلا و آفات است، همچنان که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود «اِدْفَعُوا أَمْوَاجَ‏ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبَلَاء؛ پیش از آن‌که بلا بر شما وارد شود، با دعا، آن را دفع کنید.»

در این زمینه خود اهل بیت وحی پیشتاز بودند و در موارد متعددی به شیعیان خویش ادعیه‌ای برای رفع بلا بیان می‌کردند. نقل است امام سجاد علیه‌السلام فرمود روز عاشورا پدرم حسین در حالی که خونش جوش می‌زد، مرا به سینه چسبانید و فرمود: پسرجان دعایی را که فاطمه سلام‌الله علیها از رسول خدا و او از جبرئیل آموخت و به من تعلیم داد از برای هر حاجت و همّ و غم و پیشامد کار بزرگ و هر مصیبت که مفید است حفظ کن؛ فرمود بگو:

بِحَقِ‏ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ‏ وَ بِحَقِ‏ طه‏ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ؛ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ‏ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا.

یعنی به حق یاسین و القرآن الحکیم و به حق طه و القرآن العظیم؛ ای کسی که بر تمام حوائج نیازمندان قادری و ای کسی که دانا به نهان هستی، ای کسی که دورکننده بلا و سختی از بلایافتگانی ای گشایشگر از غم‌یافتگان و ای رحم‌کننده پیران و ای روزی‌دهند? طفل صغیر و ای کسی که احتیاجی به تفسیر نداری؛ بر محمد و آل محمد صلوات بفرست و حاجت مرا (نام حاجت) بده.

متن حدیث: وَ عَنْ زَیْنِ الْعَابِدِینَ ع قَالَ‏ ضَمَّنِی وَالِدِی ع إِلَى صَدْرِهِ یَوْمَ قُتِلَ وَ الدِّمَاءُ تَغْلِی وَ هُوَ یَقُولُ یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّی دُعَاءً عَلَّمَتْنِیهِ فَاطِمَةُ ع وَ عَلَّمَهَا رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلَّمَهُ جَبْرَئِیلُ ع فِی الْحَاجَةِ وَ الْهَمِّ وَ الْغَمِّ وَ النَّازِلَةِ إِذَا نَزَلَتْ وَ الْأَمْرِ الْعَظِیمِ الْفَادِحِ قَالَ ادْعُ بِحَقِ‏ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ‏ وَ بِحَقِ‏ طه‏ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ؛ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ‏ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا.

واژه حیوان در قرآن تنها یک بار و به معنای زندگی حقیقی به کار رفته که ناظر بر جهان آخرت است.

«وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِی الْحَیوانُ لَوْ کانُوا یعْلَمُون‌؛ و این زندگى دنیا جز سرگرمى بیهوده و بازیچه نیست، و حقّا که خانه آخرت (حتى زمین و آسمان و جماد و نباتش) داراى حیات است (و گویى حقیقت حیات است) اگر مى دانستند.» (سوره ی عنکبوت آیه ی 64)

اسامی حیواناتی که در قرآن آمده است ؟

در قرآن علاوه بر اسم سوره هایی که به اسم حیوان است، اسامی حیوانات را در آیه های آن آورده است، در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.

در قرآن کریم نام حدود 35 حیوان آمده است. پرندگان و حشراتی که در قرآن از آنها نام برده شده، عبارتند از:

• سلوى = بلدرچین

در سوره بقره آیه ی 57 آمده است.

• بَعوض = پشه

در سوره بقره آیه 26 آورده شده است.

• ذباب = مگس

در سوره حج آیه 73 آورده شده است. ادامه مطلب...

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، افردی که در شغل خویش موفق ‏تر هستند، استرس بیشتری در شغل‎شان دارند. این اشخاص برای آینده‎ی شغلی خویش اهداف بلندپروازنه‏ ای را در سر دارند. از طرف دیگر نگران از دست دادن موقعیت خویش و سبقت‏ گرفتن رقبا هستند.

شرایط کاری که ممکن است منجر به استرس شوند عبارتند از:

طراحی وظایف:کار سنگین، زمان استراحت کم، ساعتهای کاری طولانی مدت و کار شیفتی، وظایف پر جنب وجوش دائمی و کم اهمیت ، نداشتن مهارت های مورد نیاز و نداشتن حس کنترل بر شرایط

شیوه ی مدیریت:عدم همکاری کارگران در تصمیم گیری، ارتباطات ضعیف در سازمان، عدم وجود تدبیر های دوست دار خانواده

رابطه بین اشخاص:محیط اجتماعی بد و عدم وجود پشتیبانی یا کمک از طرف همکاران و ناظران

نقش های شغلی:توقعات شغلی متضاد یا نامطمئن، مسوولیت زیاد، داشتن سِمت های مختلف

نگرانی های شغلی:عدم وجود امنیت شغلی و فرصت رشد، ترقی یا ارتقاء و تغییرات سریعی که کارگران امادگی آن ها را ندارند

نگرانی های محیطی:شرایط فیزیکی نامناسب یا پرخطر مثل شلوغی، سروصدا، الودگی هوا یا وضعیت ارگونومیک

راه‏کارهایی که در ادامه به آن‎‏ها ‏می ‏پردازیم می‏تواند به شما کمک کند تا برای همیشه با استرس شغلی خداحافظی کنید:

افزایش توان‏ کاری و مهارت ها برای کاهش استرس شغلی ادامه مطلب...

ذکر روزهای هفته (ذکر ایام هفته)

ذکر روز شنبه:

یا رب العالمین (ای پروردگار جهانیان)ذکر روز شنبه به نام پیامبر اکرم (ص) است. روایت شده که در این روز زیارت حضرت رسول الله (ص) خوانده شود که خواندنش موجب بی‌نیازی می‌شود.

ذکر روز یکشنبه:

یا ذالجلال والاکرام (ای صاحب شکوه و بزرگواری)ذکر روز یکشنبه که به اسم امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س) می باشد موجب فتح و نصرت می شود روایت شده است که در این روز زیارت حضرت امیرالمؤمنین (ع) و زیارت حضرت زهرا (س) خوانده شود.

ذکر روز دوشنبه:

یا قاضی الحاجات (ای برآورنده حاجت‌ها)ذکر روز دوشنبه به اسم امام حسن  (ع) و امام حسین (ع) است. روایت شده در روز دوشنبه زیارت  امام حسن (ع) و امام حسین (ع) خوانده شود که خواندن آن موجب کثرت مال می‌شود.

ذکر روز سه شنبه:

یا ارحم الراحمین  (ای بخشنده‌ترین بخشندگان)

ذکر روز سه‌شنبه به اسم  امام سجاد (ع) و امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) است. روایت شده در این روز زیارت سه امام خوانده شود. ذکر روز سه شنبه موجب روا شدن حاجات می شود.

ذکر روز چهارشنبه:

یا حی یا قیوم  (ای زنده، ای پاینده)

ذکر روز چهارشنبه به اسم موسی کاظم (ع) و امام رضا (ع) و امام محمد بتقی (ع) و امام علی النقی (ع) است. روایت شده در این روز زیارت چهار امام خوانده شود که خواندن آن موجب عزت دائمی می‌شود.

ذکر روز پنجشنبه:

لا اله الا الله الملک الحق المبین  (معبوی جز خدا نیست؛ پادشاه برحق آشکار)

ذکر روز پنجشنبه به اسم امام حسن عسکری (ع) است. روایت شده در این روز زیارت امام حسن عسکری (ع) خوانده شود که خواندن آن موجب رزق و روزی می‌شود.

ذکر روز جمعه:

اللهم صل علی محمد و ال محمد (خدایا رحمت فرست بر محمد و خاندان محمد)

ذکر روز پنجشنبه به اسم امام زمان (عج) است. روایت شده که در این روز زیارت امام زمان (عج) خوانده شود. ذکر روز جمعه باعث عزیز شدن می شود.

فواید گفتن ذکر ایام هفته: ادامه مطلب...

در روز چهارم محرم سال 61 هجری قمری، ابن زیاد مردم کوفه را در مسجد جمع و در سخنرانی خود مردم را برای شرکت در جنگ با امام حسین علیه ‏السلام تشویق و ترغیب کرد.
به دنبال آن 13 هزار نفر در قالب 4 گروه که عبارت بودند از:
1. شمر بن ذی الجوشن با 4 هزار نفر؛
2. یزید بن رکاب کلبی با 2 هزار نفر؛
3. حصین بن نمیر با 4 هزار نفر؛
4. مضایر بن رهینه مازنی با 3 هزار نفر.
به سپاه عمر بن سعد پیوستند.
بهم پیوستن این نیرو‌های از روز چهارم تا دهم محرم بوده است.
واما روضه‌ی شب چهارم محرم متعلق به فرزندان حضرت زینب سلام الله علیها، حر و مسلم علیهماالسلام است و شهادت این عزیزان مورد توجه قرار می‌گیرد.
محمد و عون دو فرزند حضرت زینب کبری و عبدالله بن جعفر طیار (ع) بودند، وقتی حضرت اباعبدالله (ع) از مکه به قصد شهر کوفه خارج شد، عبدالله بن جعفر (ع) نامه به این مضمون به حضرت نوشت: شما را به خدای متعال سوگند می‌دهم که از این سفر منصرف شوید، زیرا من می‌ترسم که به واسطه این سفر، شما را به شهادت رسانیده و اهل بیت شما آواره شوند، اگر کشته شوید، نور اهل زمین خاموش خواهد شد، شما امروز پناهگاه و پیشوای مؤمنان و مقتدای هدایت یافتگان هستید، پـس در این سفـر شتاب مکنید و من هم به دنبال نامه ام به شما خواهم پیوست.
این نامه را به وسیله دو پسر خود محمد و عون به خدمت آن حضرت فرستاد و خود به نزد عمر و بن سعید فرماندار مدینه رفت و از او خواست که امــــان نامه‌ای برای ابی عبدالله (ع) بنویسد و از او بخواهد که از این سفر باز گردد.
عمر و بن سعید امان نامه‌ای برای آن حضرت نوشت و وعده پاداش و احسان داد.
عبدالله بن جعفر امان نامه را به همراه برادر خود یحیی بن سعید برداشت و به سوی امام به راه افتاد و در میان راه به حضور امام رسیدند وامان نامه را تقدیم داشت. حضرت نپذیرفت و فرمود: من پیغمبر خدا را در خواب دیدم و به من دستور داد تا به سفر خود ادامه دهم. ادامه مطلب...

پنجشنبه‌ها به اصطلاح شب‌های جمعه متعلق به اموات است که با زیارت قبور متبرکه، نذری دادن و خیرات برای درگذشتگان، پرداخت صدقه می‌توان هم یادی از آن‌ها کرد و هم برای شادی روح آن‌ها هدایایی را از دنیای مادی برای توشه آخرتشان فرستاد.

پس از مرگ، بر اطرافیان و دیگر مؤمنان اعمالی، چون غسل، کفن، نماز و دفن و واجباتی که از میت قضاء شده، واجب است، انجام شود. اما در کنار آن انجام برخی از اعمال برای اموات مستحب نیز محسوب می‌شود، که از جمله آن‌ها صدقه دادن، دعا کردن و خواندن قرآن است.
خواندن قرآن و دادن صدقه و خیرات برای اموات در بسیاری از روایات از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) وجود دارد که به برخی از آن‌ها در زیر اشاره می‌شود:
1. از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: «مردگانتان را که در قبر‌ها آرمیده اند از یاد نبرید. مردگان شما امید احسان شما را دارند. مردگان شما زندانی هستند و به کار‌های نیک شما رغبت دارند. آن‌ها خود، قدرت انجام کاری را ندارند، شما صدقه و دعائی به آن‌ها هدیه کنید.»

2. حضرت امام صادق (ع) می‌فرمایند: «مرده به خاطر طلب رحمت و آمرزشی که برای او می‌شود شادمان می‌گردد، همان گونه که زنده بوسیله هدیه‌ای که به او می‌دهند، خوشحال می‌گردد.»

دسته دوم روایاتی است که آثار قرائت قرآن برای اموات را بیان می‌کند؛ مانند این روایت:

حضرت امام رضا (ع) فرمودند: «هر کس قبر مؤمنی را زیارت کند و در کنار آن هفت مرتبه إنّا انزلناه بخواند، خداوند او را با صاحب قبر می‌آمرزد.]»
می‎توان گفت: سوره‎های؛ فاتحه، یس، صافات، تبارک، احزاب، آیة الکرسی، هفت مرتبه اناانزلناه ... را می‌توان خواند و ثوابش را به اهل قبور اهداء کرد.

اهل قبور نیازمند به استغفار و طلب رحمت و اهداء ثواب هستند. در همین زمینه امام جعفر صادق (ع) می‎فرمایند: «ثوابی که پس ازمرگ به انسان می‎رسد سه چیز است؛ 1. صدقه جاریه... 2. راه و رسم صحیحی که شخص در حال حیات بدان عمل می‎کرد و به گونه‎ای بوده که الگو برای دیگران می‎شد 3. فرزندی شایسته که برای او طلب مغفرت کند، و موجبات آمرزش پدر را فرهم سازد.»

در جای دیگر می‎فرماید: «همان گونه که زندگان با هدایا، شاد می‎شوند اهل قبور و برزخیان نیز با ترحم و استغفار که نسبت به آنان می‎شود؛ شاد می‎گردند.»

بنابر این اهداء ثواب و طلب مغفرت برای اهل قبور نافع است و از طریق اهل بیت (ع) توصیه شده است.

آیا استفاده از برخی از الفاظ مانند من سگ حسینم در عزاداری اشکال دارد؟ جواب: گفتن این الفاظ شایسته نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزاداری معصومین «علیهم السلام» بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین «علیه السلام» را بنمایند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله خامنه ای به چند استفتاء درباره مراسمات عزاداری پاسخ دادند که بدین شرح است:

س. آیا می‌شود «اضافه‌خرج» مراسم فاطمیه را در محرم خرج کرد؟

ج. اگر نذر خاص نشده باشد که در مراسم فاطمیه مصرف شود و یا خلاف نظر اهدا کنندگان نباشد، اشکال ندارد.

س: آیا می توان از اموال بیت المال برای مراسم عزاداری استفاده کرد؟

ج. بطور کلی این گونه امور تابع قوانین و مقررات اداره مربوطه می باشد و تخلف از آن جایز نیست؛ و اگر بر طبق قوانین و مقررات باشد، مانع ندارد.

س. آیا سیاه پوش کردن مسجد و پوشیدن لباس مشکی در مراسم عزاداری کراهت دارد؟

ج. سیاهپوش کردن مساجد و پوشیدن لباس مشکی در ایام عزاداری خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) به منظور تعظیم شعائر الهی و اظهار حزن و اندوه موجب ترتب ثواب الهی است در هر صورت کراهت پوشیدن لباس سیاه در غیر نماز ثابت نیست.

س. آیا مالیدن گِل به سر و صورت در ایام عزاداری اشکال دارد؟

ج. اگر به نحو متعارف و به گونه ای باشد که از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه در عزاداری محسوب شود، اشکال ندارد.

س. شنیدن صدای گریه و شیون نامحرم که در عزای اهل بیت علیهم السلام است (باتوجه به کنار هم بودن قسمت زنانه و مردانه هیئت) برایمردان چه حکمی دارد؟

ج. در صورتی که مفسده ای نداشته باشد، فی نفسه اشکال ندارد.

س. برهنه شدن در سینه زنی به شرط اینکه نامحرم نباشد اشکال دارد؟

ج. شایسته است عزاداری به شیوه مرسوم و سنتی ـ که با لباس انجام می گرفته ـ برگزار گردد.

س. آیا لطمه زدن به بدن در عزاداری ها جایز است؟

ج. لطمه زدن در عزاداری اگر ضرر قابل توجهی بر بدن داشته باشد و یا موجب وهن مذهب یا مؤمنین یا مراسم عزاداری معصومین (علیهم السلام) باشد، جایز نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزاداری معصومین (علیهم السلام) بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بنمایند.

س. هروله کردن و گفتن ذکر ائمه بصورت تند و پشت سر هم (شور) جایز است؟

ج. اگر موجب وهن مذهب یا مراسم عزاداری معصومین «علیهم السلام» نباشد فی نفسه اشکال ندارد.

س. آیا استفاده از برخی از الفاظ مانند من سگ حسینم در عزاداری اشکال دارد؟

ج. گفتن این الفاظ شایسته نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزاداری معصومین «علیهم السلام» بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین «علیه السلام» را بنمایند.

س. خرید و فروش در روزهای تاسوعا و عاشورا چه حکمی دارد؟

ج. فی نفسه حرام نیست، لکن شایسته است شخص به عزاداری اشتغال داشته باشد و خود را از ثواب بزرگ محروم نسازد.

س. پول های ریخته شده در گهواره‌ی علی‌اصغر(سلام الله علیه) را صرف چه کارهایی می‌توان نمود؟ آیا می‌توان صرف مسجد یا صرف خرید دستگاه پروژکتور برای مسجد نمود؟

ج. باید در همان جهتی که نذر کننده یا هدیه کننده منظور نموده(مانند برگزاری مجالس روضه‌خوانی برای آن حضرت) مصرف شود.

س. اگر شخصی در روضه أباعبدالله(علیه السلام) از خود بی خود شده و به سر و صورت خود لطمه وارد کند و ضرر قابل توجهی به بدن خود وارد سازد، آیا این کار اشکال دارد؟

ج. اگر در موقع لطمه زدن حقیقتاً بی‌اختیار بوده، اشکال ندارد.

س. در برخی از هیئت ها، مراسم عزاداری برای مدافعان حرم یا مسائلی از این قبیل شکل می گیرد؛ حال سوال این است که آیا سینه زدن برای این شهدای بزرگوار جایز است یا فقط می توانیم برای ائمه(ع) سینه زنی کنیم؟

ج. اشکالی ندارد، یاد شهدا، یاد ائمه(علیهم السلام) و یاد خدا محسوب می شود.

این روزها هر کجا قدم می گذارید رنگ و بوی محرم را حس می کنید. محرم ماه عزاداری امام حسین و یاران وفادارش است که هر ساله برای گرامیداشت فداکاری ها و اهداف آنها عزاداری می کنیم.

عزاداری امام حسین هم احکام شرعی مربوط به خودش را دارد و همه کسانی که در این عزاداری ها شرکت می کنند باید مراقب باشند با رعایت احکام عزاداری برای دیگران آزار و مشکلی ایجاد نکنند و برخی بدعت ها و سلیقه ها  ما را روح و هدف واقعی عزاداری دور نکند.

آشنایی با احکام عزاداری حسینی

احکام عزاداری سالار و سید شهدا را با هم ببینیم.

«عزاداری برای سیدالشهداء از افضل قربات و مایه تقویت روح ایمان و شهامت اسلامی و ایثار و فداکاری و شجاعت در مسلمین است .»

سؤال: آیا بر پا کردن مراسم عزاداری [توسط زن] بدون اذن شوهر جایز می باشد؟

آیت الله نوری همدانی: در صورتی که از اموال شوهر باشد جایز نیست .

سؤال: گاهی برخی از دسته ها که وارد مسجد می شوند، با کفش وارد می شوند،که نوعی بی احترامی به مسجد محسوب می شود، لطفا بفرمائید که این مسئله چه حکمی دارد؟

آیت الله نوری همدانی: اگر موجب هتک شود اشکال دارد .

سؤال: در مورد زنجیر زنی که منجر به سیاه شدن یا مجروح شدن بدن می شودو همچنین غالبا پشت پیراهن افراد باز است و بیشتر درخیابان و معابر عمومی ظاهر می شوند، نظر شما چیست؟

امام خمینی رحمه الله: مانعی ندارد، مگر اینکه موجب ضرر فاحش بر بدن شود . ادامه مطلب...