در عبارت سجده زیارت عاشورا می خوانیم :
 «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏»
زیارت عاشورا حدیث قدسی است و اولین کسی که از اهل بیت علیهم السلام متن زیارت عاشورا را برای عموم مردم خواند ، امام باقر علیه السلام است که فرمودند :
پدرم از پدرش و ایشان از جد ما پیامبر (ص) و ایشان از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال نقل کردند که خداوند فرمود :
السلام علیک یا أبا عبدالله یعنی متن زیارت در بین اهل بیت علیهم السلام بوده است. روایت وارد شده که : سیدالشهدا در روز عاشورا دو بار زیارت عاشورا را قرائت کردند ، این خیلی مهم است ؛ یک بار سیدالشهدا بین نماز ظهر و عصر روز عاشورا از ابتدا تا انتهای زیارت را خواندند و یک بار از صبح عاشورا تا غروب عاشورا بنا بر مناسبتی تکه ای از زیارت عاشورا را خواندند ؛ این مطلب از یک جنبه بسیار با اهمیت است و قابل ذکر در روضه‌ هاست ، آن مرتبه ای که کامل خواندند بین الصلاتین بود ، اما یک باری را که تکه تکه خواندند تمام فرازهای زیارت عاشورا خوانده شد جز این فرازی که الان سجده دارد ، در این فراز دیگر حضرت به شهادت رسیدند .

 شما سجده های آیات قرآن را نگاه کنید یا سجده واجب هستند یا سجده مستحب و در تمام این موارد چه واجب و چه مستحب ، کلمه سجده در تمام این آیات ذکر شده است ، شما این فراز انتهایی زیارت عاشورا را می‌ خوانید در حالی که هیچ کلمه سجده ای در آن ذکر نشده است .
و سجده مستحب هم است ، نه سجده واجب ؛ چرا بدون ذکر کلمه سجده ، ما سجده می‌ کنیم .

جواب در این روایت آمده است که از ابتدا ، این فراز سجده نداشته است ، یعنی از ابتدا که این زیارت به وسیله حدیث قدسی بر پیامبر (ص) وارد شد ، سجده نداشته است و سجده آن در روز عاشورا به وجود آمده است که سیدالشهدا از صبح روز عاشورا بنا به مناسبتی فرازی از زیارت را می‌ خواندند و این فراز سجده خوانده نشد تا زمانی که آن ملعون لعین بالای سر حضرت آمد تا سر مبارک ایشان را از تن جدا کند از جلو نتوانست سر را جدا کند ، پیکر را برگرداند و سر را از قفا جدا کرد ؛
 وارد شده است که وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد حضرت این فراز انتهایی را شروع کرد و فرمود :
«اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ» و این خیلی مهم است و به این علت این فراز سجده دار شده است ؛امام در حال سجده عرضه می دارند : اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُحَمْدَ الشَّاکِرِینَ؛ هم علت سجده دار شدن مشخص است ، و هم اینکه حضرت در چه حالی بوده اند؟
نه در حالی که حضرت علی اکبر یا علی اصغرشان را از دست داده اند یا از اسب افتاده اند ، در حالی حضرت به اینجا رسیده که به پیکر بی جان حضرت رحم نمی کنند و می ‌خواهند سر حضرت را از بدن جدا کنند .
در این حال حضرت شاکر و حامد خداوند است .
اینجاست که صبر سیدالشهدا، ستودنی میباشد .

اللهم الرزقنا توفیق زیارت الحسین علیه السلام فی الدنیا

و شفاعت الحسین علیه السلام فی الاخرة

ان شاء الله

در جنگ صفین بود که امیرالمومنین (علیه السلام) نوجوانی سیزده ساله را نقاب بر صورتش زد و زره پوشانید و روانه میدان کرد .
معاویه، ابوشعتاء که دلاور عرب بود و در شام او را حریف هزار اسب سوار میدانستند به میدان فرستاد ولی او گفت :  در شأن من نیست که با این دلاوری هایم با او بجنگم پسرم برای او کافیست ...!
ابوشعتاء 9 پسر خودش را به میدان فرستاد و آن نوجوان همه را به درک واصل کرد ...!
ابوشعتاء برای انتقام خون پسرانش خودش به میدان آمد اما فقط با یک ضربه به هلاکت رسید ...!
امیرالمومنین (علیه السلام) به نوجوان فرمودند :
بس است پسرم , برگرد ...!
تمام لشگر گفتند یا علی بگذار جنگ را تمام کند اما امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند :
نه او پسرم عباس قمر بنی هاشم است ...!
اِنَهُ ذُخرُ الحسین:
او ذخیره برای حسین است ...!

رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای

 برخی افراد سهل اندیش و سهل انگار درخصوص مذاکره با آمریکا می گویند چگونه است که حضرت علی علیه السلام و حضرت امام حسین علیه السلام با دشمنان خود مذاکره کردند اما اکنون با مذاکره با آمریکا مخالفت می شود؟

 چنین تحلیلی درخصوص مسائل تاریخ اسلام و مسائل کشور، نهایت ساده اندیشی است زیرا حضرت علی علیه السلام با زبیر و حضرت امام حسین علیه السلام با عمر بن سعد، مذاکره به معنای امروز یعنی معامله نکردند بلکه هر دوی این بزرگواران به طرف مقابل خود نهیب زدند و آنها را نصیحت به خداترسی کردند.

 متأسفانه عده ای برای توجیه مذاکره جمهوری اسلامی ایران با شیطان بزرگ، با نگاهی عوامانه، اینگونه مسائل را در روزنامه ها، سخنرانی ها و فضای مجازی مطرح می کنند، که کاملاً اشتباه است.

امام_سجاد (علیه‌السلام):

بیچاره فرزند آدم ...
هر روز سه مصیبت به او مى رسد
و حتى از یکی از آنها پند نمى گیرد
که اگر پند میگرفت، سختی هاو کار دنیا
بر او آسان مى شد.

 مصیبت_اول:
هر روز از عمر او کم میشود
در صورتى که اگر از مال او چیزى کم گردد
اندوهگین مى شود؛ درحالیکه مال جایگزین
دارد، اما عمر از دست رفته جبران نمى شود.

 مصیبت_دوم:
روزیش را به طور کامل دریافت میکند،
که اگر از راه حلال باشد باید حساب پس دهد
و اگرحرام باشد کیفر میبیند.

 مصیبت_سوم:
از اینها بزرگتر است
پرسیدند: "آن چیست؟"
فرمود: «هیچ روزى را به شب نمى رساند
مگر این که یک منزل به آخرت نزدیک شده است، اما نمى داند به سوى بهشت یا به سوى آتش؟

سوگواری محرم عزاداری ها و یادبودهایی است که به مناسبت کشته شدن حسین بن علی و جمعی از یارانش که در واقعه کربلا روی داد، انجام می شود. این نبرد در سال 61 هجری قمری در صحرای کربلا در عراق کنونی اتفاق افتاد. سوگواری برای حسین بن علی مختص ماه محرم نمی شود و در دیگر روزهای سال نیز با توجه به فرهنگ و رسم هر منطقه انجام می شود. سوگواری برای حسین بن علی و دیگر یارانش از روز نخست محرم آغاز می شود و در ظهر عاشورا به اوج می رسد. در غروب و شامگاه عاشورا، این سوگواری تحت عنوان مراسم شام غریبان ادامه پیدا می کند.

در روز 12 محرم نیز مراسمی با نام «سوم امام حسین» انجام می شود. این نوع مراسم ها در روز 16 محرم با نام «هفتم امام حسین» و 20 صفر با نام «اربعین» ادامه پیدا می کند. مراسم سوگواری سومین امام شیعیان از دیدگاه شیعه اهمیت بسیاری دارد و انجام آن عبادت است. سوگواری محرم در جاهای مختلف به صورت های گوناگون انجام می شود. سوگواری محرم علاوه بر ابعاد مذهبی، ابعاد سیاسی و اجتماعی نیز دارد.

سوگواری شیعیان ایران در ماه محرم همواره به صورت خودجوش بوده است و حکومت ها دخالتی در راه اندازی دسته های عزادار و برپایی مجالس سوگواری نداشته اند. ابن اثیر در الکامل فی التاریخ، درباره? نخستین سوگواری رسمی - اجتماعی در رویدادهای سال 352ق نوشته است که معزالدوله دیلمی در بغداد دستور داد که «مردم در روز عاشورا دکان هایشان را ببندند، خرید و فروش در بازارها را لغو کنند، زاری کنند، گنبدها و مزارها را آماده سازند، زنان موهایشان را چاک کنند و سر روی را سیاه پوش کنند... و این نخستین روزی بود که برای حسین زاری شد.»

ابوعلی سیمجور مورخ ایرانی در کتاب تاریخ خود به این موضوع می پردازد، او می گوید که عده ای از ایرانیان مقیم کوفه بعد از این که اطلاع حاصل کردند که حسین ابن علی علیه السلام به کوفه نزدیک شده قصد ورود به کوفه و پیوستن به کاروان آنها را داشتند، ولی حاکم عراقین مانع از این گردید که آنان وارد کوفه گردند، لذا تصمیم گرفتند که هر طور شده خود را به حسین علیه السلام برسانند و بگویند که آماده هستند از او پیروی نمایند و در رکاب او باشند، آنها از کوفه خارج شدند و به قادسیه واقع در غرب کوفه رفتند و در آنجا اطلاع حاصل کردند که حسین علیه السلام  راه شمال را پیش گرفته است ایرانیانِ طرفداران حسین علیه السلام کاروان او را تعقیب کردند تا اینکه به کربلا رسیدند و در آنجا به اردوگاه عمربن سعد برخوردند، آنها که راه را مسدود دیدند در صدد بر آمدند اردوگاه را دور بزنند اما به هر طرف که رفتند به اردوگاه سربازان کوفی برخوردند و نمی توانستند خود را به حسین علیه السلام برسانند، کسی که نسبت به آنها سِمًتِ برتری داشت و دیگران از وی حرف شنوی داشتند گفت، ما برای اینکه خود را به حسین علیه السلام برسانیم باید اینطور جلوه بدهیم که آماده‌ایم به سپاه عمر بن سعد ملحق شویم و وقتی به آن سپاه ملحق شدیم، کسی جلوی ما را نخواهد گرفت و خواهیم توانست که خود را به حسین علیه السلام برسانیم به این ترتیب آنها توانستند وارد سپاه عمربن سعد شوند و چون سربازان آنها را از خود دانستند و تصور کردند که آمده‌اند تا با کسی که بر خلیفه خروج کرده بجنگند، از آنها ممانعت نکردند و آنها توانستند خود را به حسین برسانند و رهبر آنها (شخصی بود بنام برویج که تلفظ نام پرویز است) به حسین علیه السلام گفت ما آماده ایم که به دعوت او پاسخ مثبت بدهیم حسین علیه السلام گفت، شما چگونه توانستید خود را به اینجا برسانید، آنها جواب دادند که چگونه خود را از طرفداران عمر بن سعد معرفی کردند و سربازان آنان را آزاد گذاشته اند که به هر جا که می خواهند بروند و پس از اینکه سربازان خوابیدند آنها به راه افتادند و خود را به کاروان او رساندند، حسین علیه السلام به آنها گفت، آیا میدانید عمر بن سعد فقط تا فردا صبح به من برای متارکه جنگ مهلت داده؟ و بامداد فردا به من حمله خواهد کرد؟ ایرانیان گفتند که ما از این موضوع اطلاع نداریم، حسین علیه السلام گفت، پس بدانید که من و کسانی که نسبت به من وفادار مانده‌اند فردا به قتل خواهیم رسید و شما از راهی که آمده اید برگردید تا اینکه کشته نشوید، ایرانیان گفتند، ما نزد تو نیامده ایم تا اینکه تو را ترک کنیم و فردا به حمایت تو خواهیم جنگید، حسین علیه السلام گفت ولی کشته خواهید شد، آنها گفتند کشته شدن در راه تو برای ما سعادت است، حسین علیه السلام گفت، اگر شما بامن بمانید و بجنگید و کشته شوید، در راه خدا کشته می شوید نه در راه من، زیرا من در راه خدا کشته خواهم شد، ایرانیان گفتند ما هم در راه خدا کشته می شویم
به این ترتیب 30 مرد ایرانی در کربلا ماندند و روز بعد در جنگ شرکت کردند و همگی در راه خدا به شهادت رسیدند.
منبع:
 بر گرفته از کتاب امام حسین(ع) و ایران نوشته کورت فریشلر

شش شب عزاداری؛ با حضور سخنران و مداح و رهبر انقلاب از چهارشنبه 5 شهریور

هم‌زمان با فرارسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) و مطابق سال های گذشته، مجلس عزاداری ایام محرم 1442 نیز  در حضور رهبر انقلاب برگزار خواهد شد.

امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا و تأکید رهبر انقلاب به رعایت دستورالعملهای ستاد ملی مقابله با کرونا این مراسم بدون حضور جمعیت و تنها با حضور یک سخنران و یک مداح برگزار میشود.

این مراسم از شب هفتم تا شب دوازدهم محرم (چهارشنبه 5 شهریور تا دوشنبه 10 شهریورماه) به مدت شش شب برگزار خواهد شد.

اَلسَّلامُ عَلى حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلى آبائِکَ الطَّاهِرینَ،

#سلام بر حجّت پروردگار جهانیان؛ سلام بر تو (اى حسین) و بر پدران پاکت؛

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلى أَبْنائِکَ الْمُسْتَشْهَدینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلى ذُرِّیَّتِکَ النَّاصِرینَ،

#سلام بر تو و بر فرزندان شهادت‏ طلبت، #سلام بر تو و بر نسل یارى کننده‏ ات،

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الْمَلائِکَةِ الْمُضاجِعینَ، اَلسَّلامُ عَلَى الْقَتیلِ الْمَظْلُومِ.

سلام بر تو و بر فرشتگان کنار آرامگاهت، سلام بر کشت? ستمدیده.

#خدایا؛
ما را نیز مانند یاران حسین علیه السلام در یاری و نصرت حجت زمانمان ثابت قدم و وفادار بگردان.

اللهم صل علی محمد و آل محمد

امام صادق علیه‌السلام:
"وَ مَنْ ذُکِرَ اَلْحُسَیْنُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ اَلدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ اَلْجَنَّةِ"؛
کسى که یادى از حضرت حسین بن على علیه‌السلام نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشک خارج شود، اجر او بر خداست و حق تعالى به کمتر از بهشت براى او راضى نیست.
 کامل الزیارات، ج 1، ص100

ایت الله اراکی فرمودند:
شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت.

پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟

با لبخند گفت: خیر.
سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟
گفت: نه
با تعجب پرسیدم: پس راز این مقام چیست؟
جواب داد: هدیه ی مولایم حسین (ع) است!
گفتم چطور؟

با اشک گفت: آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند، چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد. سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید.

ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! 2 تا رگ بریدند اینهمه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد.

آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین (علیه السلام) آمد و فرمود:
به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی. این هدیه ما در برزخ. باشد تا در قیامت جبران کنیم!

همیشه برایم سوال بود که امیرکبیر که در کاشان به شهادت رسید چگونه با امکانات آن زمان مزارش در کربلاست.
جواب، عشق به مولایش امام حسین (علیه السلام) بود.

السلام علی الحسین..

منبع: کتاب آخرین گفتار